Nu heeft hij weer bedacht om de aquacultuur (lees: intensieve visteelt) te stimuleren. 2,2 miljoen euro subsidie trekt hij daarvoor uit.

De subsidie is bedoeld om productie en afzet van vis te verhogen. Geen cent is gereserveerd om het welzijn van de vissen te verbeteren. En er valt een boel te verbeteren! In 2002 publiceerde het ministerie van LNV onder Brinkhorst al een rapport 'de waarde van de vis', waaruit bleek dat de dodingsmethoden bij vis gepaard gaan met grootschalig dierenleed: de vissen worden in bakken met ijsscherven onderkoeld zodat ze rustig worden. Vaak zijn ze echter nog bij bewustzijn wanneer hun ingewanden eruit worden gehaald en sterven na een lijdensweg die meer dan een uur kan duren.

Hoewel het ministerie LNV erkent dat vissen kunnen lijden valt dat uit het beleid totaal niet op te maken. Inmiddels zijn er bij veel vissoorten alternatieven ontwikkeld die een snelle doding van de vissen garanderen, maar ze worden nog niet in de praktijk toegepast, omdat de overstap naar deze methoden geld kost. Wetgeving voor het doden van vis is er ook nog altijd niet.

Ik kan me nog herinneren dat ik Veerman toen hij in 2002 als minister aantrad op TV hoorde zeggen dat hij de ethiek weer wilde terugbrengen in de veehouderij. De wrange werkelijkheid is dat drie jaar na dato de ethiek in de veehouderij volkomen uit ons blikveld is verdwenen. 
WEBLOG MARIANNE THIEME